hoofdstadje Phnom Penh

Cambodja, het land van de generatoren en mijnenvelden. Ik heb nog nooit zoiets gezien. Armoede heerst hier alom. Rondkomen met 50 dollar is voor heel veel mensen normaal...en wat schetst mijn verbazing...ik zie overal mobieltjes en tv's. en tja, als je huisje niet is aangesloten op het net..nemen we een generator in de tuin om de koreaanse en chinese soaps te kunnen volgen...dat herinnert me eraan dat ik geregeld mijn documenten opsla want ik heb al een paar spontane stroomuitvallen gehad.
Ik lees trouwens een boek over de prostitutie in Azie, dit is echt mega, we kunnen ons er geen voorstelling van maken, echt peanuts bij mijn interviewen in Pattaya..en onderzoeken van Ruud :-p Wat je decennia zag in bijv Thailand was dat meiden van het noorden en oosten naar de grote stad gingen om uit nood de prostitutie in te gaan omdat er gewoon geen eten was. Zo hadden de ouders en andere kinderen in ieder geval te eten, dit is ook maatschappelijk geaccepteerd?? Nu gebeurt nog steeds hetzelfde alleen is er geen echte honger meer in Thailand, maar nu doen ze het voor luxe, dus tv, mobieltjes en ander huis of inrichting daarvan..unbelievable.. Er popte trouwens een woord op uit mijn schooltijd...ok, das lang geleden en moest ook echt graven... inkomensnivellering...tja, ergens economie ofzo? Je ziet hier echt grote verschillen tussen arm en rijk en echt met de corruptie, de rijken worden alleen maar rijker, en met de nare geschiedenis en wat er allemaal wel niet leeft in die koppies vraag ik me af waar het heen gaat met dit land...
anyhous, zit hier om verslagje van belevenissen te rammelen..schiet lekker op zo..en wil jullie natuurlijk niet al te lang van jullie werk houden. Na alle stof te zijn kwijt geraakt ben ik in Siem Reap en hier verblijf ik een aantal dagen. Ik vind het een leuk dorp of stad? Heb een fiets van het guesthouse en fiets er ook flink op los, over de gravel wegen door de straten, langs de standjes, huisjes en rivier. En het draait hier maar om 1 ding. De trots van elke Cambodjaan, het staat zelfs op hun vlag. Angkor Wat? ja Angkor Wat. Op de weg erheen barst het van de luxe hotels, walhalla van luxe en moois, mag ook wel voor sommige van meer dan 200 dollar per nacht..en ik, zit wel super met fan boven ruim bed voor 8 dollar. Ik neem een 3 dagen pas voor de Wat's en ga lekker op de fiets. En das top zeg, zie je al die toeristen, bus in, bus uit, achter elkaar aan hossen, gids legt wat uit, bus weer in..pff, wat een massa toeristen slagveld dit. Er zijn meer dan 30 tempels en ik beperk me tot degene op fietsafstand. Lekker mak an, bezoek er een paar per dag, lees wat uurtjes, zittend tegen pilaar in de schaduw van een tempel, doe wat engelse les voor aankomende gidsen die willen oefenen. Ik vermaak me lekker zo. En eerlijk is eerlijk, veel van de tempels zijn verwoest, veel door de oorlog van de rode Khmer. Er is er maar 1 heel en intact, en dat is Angkor Wat. Ze hadden me de tip gegeven die als laatste te bezoeken en dat top want deze is ook het mooist. Het zijn enorme bouwwerken, leuk om te zien, maar tja, veel daarvan zijn toch echt ruines en ik krijg daar eigenlijk alleen maar een duplo gevoel van....Wat eten bij de tempels is geen probleem, er zijn zoveel tentjes overal dat ze je allemaal naar binnen willen trekken...en ze willen je van alles slijten..ok, na 100 keer koop ik dan een boek, first they killed my father..wow, heftig. De dag erna rijd ik met fiets eigenlijk van terrasje naar terrasje, weggedoken in dat boek en echt, ik moet het wegleggen want ik zit zowat te janken in de kroeg. Het gaat over een meisje dat in haar eerste levensjaren de oorlog meemaakt en buiten de honger die ze jaren moet trotseren ook ervaart hoe haar halve familie wordt vermoord, en dat van de 9!! Dag erna ga ik met 1 van de 3 weeskids die leven in het guesthouse wat pennen en spullen kopen in de stad. Daarna ga ik met de eigenaar van het guesthouse naar een weeshuis. Deze wordt al jaren geboycot door een andere instelling..pff corruptie hier. Er zijn hier 47 weeshuizen!! en deze heeft 50 kinderen onder haar dak. Alles geleid door 1 moeder. Wij komen aan onder de lunch en droevig gewoon. De kids van jong tot oud etent op de grond. Eten is er dan (voorlopig) maar verder hebben ze niks. Via Erik van het guesthouse praat ik wat met het moedertje. Een schat van een vrouw, die dit al meer dan 20 jaar doet. Je ziet de liefde voor de kids zo in haar ogen. Ik kan het ook niet laten om een flinke donatie achter te laten...pff lekker mijn budget... En haar dankbaarheid is ontroerend.pff en met dat boek erbij..gaat lekker hier..Tijd voor afleiding..ja, biertje, tref in guesthouse franstalige Belgse, eten hapje in stad en pakken paar Angkor biertjes. Echt ff lekker dansen kan ik hier niet vinden dus dan maar lekker aan de klets. Diepe gesprekken over allerlei levens dingen..ik zit er midden in.. :-p
Volgende dag tijd om verder te gaan. Volgepropt in mini bus, nooit gedacht dat daar 14 toeristen in konden! naar het meer. Daar op bootje gezet en varen we langzaam naar Battambang. Best leuk, maar helaas zitten we aan de zijkant en echt, na 7 uur je nek draaien voor het mooie uitzicht en de houten planken is het wel mooi geweest. De huizen staan hier allemaal op flinke palen. In het regenseizoen regent het enorm hier en spoelt volgens mij alles onder tot 1 groot meer. En ongelooflijk, iedereen laat overal alles vallen. Ik heb nog nooit zo een bende gezien in een land, overal zie je afval en vooral plastic. In de bomen langs de kades van de rivier. De dag erna huur ik fiets, verken dorpje en wil ik eigenlijk naar plaatsje fietsen, maar de weg is tja wat is het..niet te doen, dus keer om. Word ik aangesproken door een Cambodjaanse jongen die een project heeft opgestart om 300 kinderen engels te leren, of ik wil komen kijken en met de kids wil praten. Best, we rijden een half uur de rimboe in, langs tal van kleine dorpjes met wat huisjes. Krijg goede indruk van hoe het op het platteland gaat. Wat een armoe... Hij neemt me mee naar zijn ouderlijk huis, zijn moeder heeft een klein winkeltje aan huis, de kids bereiden wat dingen die worden verkocht en pa kan niet veel meer, die is door verdwaalde Khmer mongool soldaat na de oorlog door kogel geraakt in zijn hoofd en borst toen hij zijn kids wilde beschermen en lijdt nu aan epilepsie. Onder de indruk van zijn inzet en initiatief hebben de kids 3x per week extra les Engels. Hij heeft een aantal mensen opgeleid tot docent..nou ja, die kunnen een beetje engels. Ik word langs alle klassen geleid en wat geweldig. Hoe de kids me groeten, ze gaan allemaal staan. Er wordt flink gelachen en gegiecheld want ze hebben nog nooit zo een lange bleekscheet gezien die amper onder de deur door kan en waar het meetlint in de klas te kort voor is. Ze zijn best verlegen en ga steeds bij klein groepje zitten en stel ze wat vragen. En wat een scheten, die bolle jukbeenderen, met die donkere ogen.. Iedereen heeft trouwens zwart haar hier, ongelooflijk. Super om te doen dit en helemaal voldaan probeer ik in de snel donker wordende jungle geen idee waar ik zit zonder verlichting de weg terug te vinden... En fietsen, das relax hier. licht? waarom, heeft niemand, ook geen straat verlichting, en regels, ik heb ze nog niet ontdekt, in heel ZOazie trouwens. en dat went snel :-D gewoon van te voren spook gaan fietsen als je naar links moet, geen last van het stoplicht en eenmaal de bocht om kruis je spook achtig weer naar je eigen helft, of niet dat mag ook...
Dag erna neem ik bus naar Phnom Penh, enige toerist, maar toch airco enne de hele rit karaoke he :-( Stap halverwege uit in Pursat want ik wil het laatste stuk met de trein doen. Wow, hier is echt niet veel, vind gelukkig motorijder die engels spreekt. Vertel hem dat ik met de trein verder naar Phnom Penh wil want...je mag hier op het dak zitten en dat lijkt me top..trein gaat niet harder dan 20 namelijk. Hij brengt me naar het station, en wat blijkt...de trein gaat 1 keer per week... ai, dat wordt lastig.
Dag erna dus maar met zelfde bus door naar Phnom Penh, tegen de middag arriveer ik in de hoofdstad. Neem motodriver naar guesthouse, maar hoe wonderbaarlijk, ik moet hem uitleggen waar dat is in deze stad en dan geen woord engels kunnen he..ja knikken maar geen idee wat voor abacadabra ik klets.. huh? flinke tijd verder ben ik er en vind het wel best met die loodzware tas..wat zeul ik allemaal mee dan..
Dag erna soort van vroeg op..culturele dag. Ik ga naar de killing fields..en ffies voor jullie jaja, een stukje geschiedenis van deze knakker.
In 1975 nam in een revolutie de rode Khmer de macht over in Cambodja, eerst onder de naam van the angkor maar later onder het regime van Pol Pot. En dat was echt een kip zonder hersens, moet wel de reincarnatie van Hitler geweest zijn. Hij wilde van Cambodja een landbouw staat maken, dus terug naar het jaar 0. Iedereen in de stad vluchtte het platteland in. Iedereen die een bril droeg, dokter, ex politie, ex politiek, monnik, student, of andere vorm van intelligentie werd vermoord. Er ontstond veel honger in het land, ondanks dat er veel verbouwd werd en iedereen dus in de landbouw werkte ging bijna al het voedsel naar China voor het kopen van wapens, veel mensen stierven aan hongersnood of ziektes en ook veel aan zelfmoord. In 1979 werd de rode Khmer verdreven in de jungle door de Youns, beter bekend als de kleine vietnameesjes, maar toen begon er een guerilla oorlog die nog veel slachtoffers heeft gemaakt in de jaren 80. Al met al dus een behoorlijke klerezooi geweest en naar schatting zijn er 2 miljoen!! mensen gedood. 25% van de populatie, ongelooflijk gewoon, en tot mijn verbazing nog helemaal niet lang geleden, de wonden zijn flink zichtbaar, het land loopt achter in alles en reken maar dat er nog veel leeft in de mensen...al is het momenteel zo dat 60% jonger is dan 18 in dit land. En de sukkels van de oorlog, het land ligt vol met mijnen, de rode Khmer heeft er nooit kaarten van gemaakt, het wordt je dus sterk aangeraden niet van de paden af te gaan in dit land en je kan dus niet ffies een leuke nachtwandeling maken door de natuur met een Cambodjaanse.. dusse ik naar de killing fields. Ik was nog nooit naar een genocide plaats geweest en het is echt schrikken. Een monument met een toren van schedels, overal kuilen van de massagraven en door de regenseizoenen komt er steeds weer wat naar boven, de kleding komt gewoon uit de grond. De verhalen zijn gruwelijk dus die bespaar ik jullie. 20000 zijn hier met bijlen, een schot of zelfs levend begraven. Om de stemming..pff erin te houden door naar de Tuol Sleng gevangenis, beter bekend als S21. Hier werden de mensen verhoord en gemarteld, een oude school. De inrichting en cellen zijn nog intact dus je krijgt er een aardige indruk van hoe het er hier aan toeging. De honderden foto's spreken boekdelen. Bizar om de rijen foto's te zien en dan in de ogen te kijken, wat ging er door ze heen. Echt angst zag ik niet, meer kilte en soort van verdoving leek het wel. Niemand heeft het overleefd. De middag wandel ik eigenlijk met mijn verstrooide gedachten wat rond, zit wat aan de rivier, mensjes kijken. Later op de dag raak ik aan de praat met serveerster. S'avonds gaan we weg. Ze laat me wat van de stad zien, zo toch best groot en belanden in Cambodjaanse club. Men, wat een verschil van arm en rijk. Dans nog wat maar om nou te zeggen dat het gezellig is...moi, wil van alles weten over de mensjes in dit land maar echt praterig is ze niet...Blijf paar daagjes in PP, de rest volgt volgende keer want toch wel weer lange tekst geworden.
ffies een oneliner om af te sluiten. Whether you think you can or think you can not, either way you are right.