fim a vista

Lieve mensen, na voor jullie een zachte kerst in NL en kiloootjes erbij op naar een nieuw jaar. Wij eten de kiloootjes eraan met acaraje, feijao, picanha, coxinho, siri, kibe, empanados, salgados en barreado. Meestal weten we wel uit te pluizen wat er in zit, al valt het hier niet mee als bijna geen vleeseters. In bijna alle broodjes die je hier koopt zit wel een worst of een kip verstopt. In Balneario kregen we een aardig beeld hoe het in Rio moet zijn. Zoveel hoge gebouwen dat je je niet kunt orienteren. Paul, ik heb gekeken naar de fundering hier (damwand, onderlopen garage) en hoe ze dat allemaal doen bij 30+ torens, maar je moet dat met de reunie nog maar eens toelichten. Het is niet te begrijpen hoe ze zoiezo zonder hijskraan beton storten en al die mannetjes abseilend aan de wanden hangen. Om 3 uur moet je met je stoeltje, parasol, caiparinha, factor50, vliegend tapijt en kokosnoot (best lastig ja) op het strand gaan verhuizen omdat een of andere toren het zonlicht wegneemt. We zien elke dag een ander hotel, de prijzen fluctueren hier net als de kwaliteit van de caipirinha´s. Zoeken aantal dingen uit, kijken wat rond. Kim wordt zelfs als ze buiten zit gevraagd nog verder naar buiten te gaan (strand ofzo) met roken, het anti rook beleid uit 96 is hier flink van kracht. Omdat ze zich zo gediscrimeerd voelt en al baalt van het woord bus besluiten we om nog iets af te dalen (met de bus). We bezoeken het eiland Florianapolis, of Floripa zoals hier genoemd. Vinden leuk hotel in centrum. Het is snikkieheet dus pakken een bus naar oosten van het eiland. Duurt een uur en..als we aankomen waait het flink en wordt het bewolkt. Het openbaar vervoer is goed in Brazilie en op dit eiland weet je niet wat je ziet. Nog nooit zoveel bussen bij elkaar gezien en ze rijden af en aan. Voor 2,5 roepie zit je waar je maar wilt op het eiland, tenminste als je weet welke bus je moet hebben. Volgende dag proberen we via platform C?? naar het westen van het eiland te komen. Mooi aan de binnenbaai van het eiland in rustig vissersdorpje Santa Antonia. Leunend tegen een grote steen lezen we wat en doezelt Mike wat weg. Pikken wat oesters mee en verklaren elkaar de liefde. ´s Avonds zien we in het toeristische centrum de kerstinkopen van het Braziliaanse volk en een intocht van de kerstman. Met praalwagens en dansende mensen en uitgebeelde sprookjes (volgens Kim). Doen ook nog dagje zuiden eiland en Kim wordt steeds enthousiaster van elke dag busritten. De dag erna een mooie... busrit naar Fred en Khushi. We worden opgewacht in het mooie dorp Sao Bento do Sul hoog in de bergen en begeven ons naar hun huis. Hier vieren we kerstavond en de kerstdagen. We worden verwend met heerlijke gerechten en genieten van de gastvrijheid en vriendelijkheid. We ervaren het als een bijzondere kerst, het ziekzijn van Khushi en de diepe gesprekken die we voeren. Khushi is trouwens heel enthousiast en het is eigenlijk niet aan haar te merken, ze regelt van alles voor ons. Mike verdiept zich in het werk dat Fred doet en al het moois op spiritueel gebied. Na kerst breekt het afscheid aan en dat voelt emotioneel. In de bus onderweg naar Curitiba en de eerste uurtjes daar voelt als een soort van resetten en weer wennen aan het reizen. Curitiba is een grote stad en voor het eerst nemen we een toerisme bus. Met een open dubbeldekker 2,5 uur de stad door. We bekijken de stad en boeken kaartjes voor de trein. Er zijn bijna geen treinen in Brazilie, en hoe komt dat... de amerikanen hebben het decennia lang geboycot omdat ze anders minder olie zouden afzetten. Grrr.. De dag erna wekkertje en om 8:15 met de knapzak op het treinstation. Een treinrit van 3 uur volgt door de bergen met tunnels en bruggen, met spectaculaire uitzichten over de bergen en afgronden. We nestelen ons in het plaatsje Morretes, klein dorpje in een dal waar de tijd stil heeft gestaan. Hier brengen we de laatste dagen van 2011 door. Het weer heeft een flinke ommezwaai gemaakt. Liepen we bij Fred al met een lange broek en vestje, hier is het de vraag of we droog het jaar uitgaan. Ondertussen verdiept Kim zich in de mode van de Braziliaan. Legging schijnt het hier helemaal te zijn, maar dan wel iedereen en met een kort topje erop. In Brazilie gaat het erom alles te laten zien en dat doen ze dan ook. Dat zegt ook zeker iets over de tolerantie hier...Mooi punt om in 2012 in NL eens toe te gaan passen. Wij fietsen hier nog wat door de jungle, jaa en Kim ook, bezoeken een cachaca fabriek en gaan op zoek naar een lekkere fles bubbels of witte wijn. Voor iedereen alvast een spetterend uiteinde. Feliz ano novo! Veel liefs