deixando a família eo início da turnê

Queridos dias. Terwijl de familie van Kim op het moment van schrijven in het vliegtuig op weg is naar het mooie winterse kikkerland, zijn wij begonnen aan de rondreis. De afgelopen week stond in het teken van genieten van al het moois dat de braziliaanse stranden te bieden hebben. Een paar dagen boarden op de golven, lui liggen op het fijne zand, dolfijnen spotten, kokosnoten drinken, lezen en gezellig samenzijn met de familie van Kim.
We zijn in een ecologisch park geweest. We hebben ons laten vertellen dat de noordkust vroeger een en al bos was...en daar is nu weinig meer van over. Een stukje is aan de rand van Pipa opgekocht en hier hebben we door de dichte bebossing gewandeld en genoten van het mooie uitzicht over de zee en de schildpadden die af en toe een kijkje kwamen nemen. Voor Kim een grote uitdaging met al het beweeglijke dat daar rond zou kunnen lopen. Het bleef gelukkig beperkt tot een gespannen lijfie. Je merkt hier gelukkig aandacht voor de natuur. Het woord ecologisch is al aanwezig en zo zijn er geen speedboten en bepaalde regels om de dolfijnen en schildpadden te beschermen. Helaas zie je wel overal vuil langs de weg en ook de plastic berg is overal langs de kant aanwezig. Eergister zijn we met z´n allen in 3 buggy´s een zuidelijke tour gaan volgen. Over de mooie uitgestrekte stranden, waar soms kilometers niemand te vinden is, door een park en door dorpjes. Super om een beeld te krijgen van de uitgestrektheid hier en hoe de mensen leven. En de puurheid van de kust, nergens grote parkeerplaatsen met betaalautomaten of hoge gebouwen. We bezochten ook een cocacola meer, met de kleur van ... We kregen ook te maken met een stukje natuur vanuit een ander beeld. We zagen een hele zwerm gieren en op een stuk strand tientallen bij elkaar en wachtend in een rij in een duin. Er was een dolfijn aangespoeld en deze werd zonder bereiding ontleed.
En vanochtend was het dan zover. Na afscheid van de familie stapten we in de lokale bus in de richting van een nieuwe bestemming. We zijn er achter gekomen dat het bewegen in de dit land niet zo eenvoudig is en de nodige uurtjes landkaart bestuderen en internetcafe´s gekost heeft. Met dank aan de oom van Kim hebben we een binnenlands ticket kunnen regelen naar de watervallen van Foz de Iguacu. Vandaag zijn we met de bus naar Olinda gereisd. Over de tweebaans highway langs veel groen, glooiend landschap en af en toe kleine dorpjes, of wat eigenlijk geen dorpje te noemen is. Olinda is een oud dorp of inmiddels stad (novo Olinda). Hier te komen was al een flinke uitdaging, het niet spreken van de taal maakt het moeilijk. Op het busstation in Natal stonden we beide minuten glazig te kijken naar de dame achter de counter hoe we nu in Olinda moesten komen en zelfs hoe lang de reis zou duren, het bleef gokken. In de bus kregen we hulp van notabene een Amerikaan waarmee we stuk voor het einde uit de bus zijn gestapt en met de taxi een pousada hebben gezocht. We verblijven in een mooi oud koloniaal hostel, omgeven door antiek en kunnen genieten van een krakend bed. O ja, Mike heeft zijn telefoon vergeten in Pipa en heeft nu een persoonlijke assistente in Den Haag, dus niet rechtstreeks meer bereikbaar.

Saudações doce Kim en Mike