De noord oost kust

Na het eerste nachtje koloniaal slapen en met meer antiek om ons heen dan Mike zijn moeder heeft, zijn we Olinda gaan verkennen. En wat de naam al een beetje verraadt, wij hollanders zijn hier ook actief geweest. Paar honderd jaar geleden is ene van Nassau, vast familie van Lex, hier de zooi wezen platbranden. Hierna hebben de Portugezen een fraai stukje opgebouwd, waarin diverse kerkjes en de koloniale stijl is ontstaan. Tijdens een kokosnoot op een hoekje liepen we de amerikaan tegen het lijf. Samen een lunchje gedaan, scheelt best met wat je bestelt als iemand portugees kent en tuurlijk uitgebreid gehad over het sociale stelsel in amerika, het energie beleid, Bush, FED, IMF, monetaire stelsel, pff die praat nooit meer met Hollanders. In Olinda gedurende 2 dagjes wat rondgewandeld en rondgekeken. Je proeft door de verhalen toch wat het let op! gedrag met de naastgelegen farfela´s. We kappen met hierover na te denken. Ook in novo Olinda geweest, eigenlijk heb je dus het oude centrum Olinda met daaromheen een mega novo olinda en in de verte rijst de grote stad Recife op. Dankzij de uitgebreide en geduldige hulp van de dame van de receptie eruit gekomen dat het mogelijk is om met de bus vanuit Recife verder te reizen. Omdat er een vliegreis in het verschiet ligt besloten om een nachtbus te nemen naar Salvador, 750km. Reserveren als niet Brasil lukt je niet, dus op geluk naar de rodoviaria en nog net een paar plekjes. 12 uurtjes, fijn dat het nacht is, want je wilt niet weten hoe het er op de snelweg aan toe gaat. Grote delen is trouwens een provinciale weg volgens ons. Toch wisten we redelijk de slaap te vatten om vroeg in de ochtend opgekrikt te worden omdat we een lekke band hadden. Ach 2 uurtjes aan de kant doen ze niet moeilijk over hier, zetten gewoon een film op. In Salvador gekozen in het oude centrum een hostel te nemen en ons in een bus laten stoppen waarvan we na drie kwartier toch echt om ons heen gingen vragen of deze ooit in Praca da Se zou gaan stoppen. Mike ging wel even de kamer verkennen, want het was 7 hoog en de lift doet het niet. Heel stuk soberder dan ons koloniale pandje, maar door afgelopen nachtje toch maar genomen. Super uitzicht over Salvador, wat tot zover je kunt kijken nokvol gebouwd lijkt. Uitzicht op mooi plein en oude gebouwen en een van de baaien. Vroeg mandje in om volgende dag brak wakker te worden van bed. Ontbijtje op balkon en de stad verkennen. Ook hier mooie gebouwen, kerken en de bouw van de oude stad met alle steegjes oogt fraai. De panden zien er hier mooier uit dan Olinda omdat er geld besteed wordt aan restauratie hiervan, iets wat in Olinda nu pas op gang begint te komen. Wat begint op te vallen is dat je overal muziek hoort, all day long. In Pipa konden de buren ook de installatie buiten zetten, hier live bands, percussie, samba, radio´s in karretjes op pleintjes, radio´s in auto´s zo hard dat het pijn doet, ongelooflijk. Dagje erna is het prachtig weer. We willen naar het strand. Bussen allover hier, kunnen we nog wat van leren en maar voor paar roepies, dus roepen praia en dan kijken. Snappen er niets van en hoe lief, mensen gaan weer aan andere mensen vragen hoe het uit te leggen. Uiteindelijk belanden we in een bus en na tijdje wijst een vingertje naar de verte, praia. hup eruit en na bezoek aan museum, oude vuurtoren, wagen we ons aan middagje strand. Het is zondag en wowie, het is Scheveningen maar dan met Brazilianen. Hutje mutje aan het strand, aan het bier en aan alles wat hier wordt aangeboden. Leuk om te aanschouwen. De vloed komt en tuurlijk meer hutje mutje en dan verdwijnt alle troep de zee in. kokosnoten, plastic, what a shame. Vinden weer een bus terug en waaien lekker uit op het balkon. Genieten van de gevulde speculaas die we van Annelies hadden gekregen voor het Sint gevoel en doen op haar kosten een cerveja. Dank. Nog wat geregel met hoe nu al te betalen en te zorgen dat we hier volgende ochtend om half6 de deur uit kunnen wandelen en slapie doen. Volgende morgen via de nooduitgang ontsnapt, overal sloten hier, in flinke plensbui met een vroege lokale bus op naar het vliegveld. Ook al begrijpen we er weinig van, vriendelijkheid alom in een poging het aan ons uit te leggen. We vliegen naar Foz do Iguazu, via een stop in Sao Paolo, flinke dag reizen om dan in het westen uit te komen, paar km van Argentinie. En hier gaan ons zeker mooie dingen te wachten staan. 1 van de 7 wereldwonderen.. en nee het is niet K Bouts.. liefs