Foz en feliz natal

Dag lieve luitjes.. t is alweer even geleden en lopen nu toch flink stuk achter met onze belevenissen. Na een reisdag zijn we van oost naar west gegaan en 2800 km verder uitgekomen bij Foz do Iguacu. Dankzij Fred hebben we een arrangement voor 3 nachten. Iets wat niet te regelen is als buitenlander. Voor veel dien je een CPF, soort sofinummer, te hebben. We belandden in een drukkend warm plaatsje waar alle straten parallel aan elkaar lopen. De dag erna pakken we een bus naar de watervallen. Door een natuurpark om vervolgens een ongelooflijk natuur spektakel te zien: 275 watervallen over een lengte van 3 km. Even rekenen, wowie, de natuur speelt hier per minuut met 30 olympische stadions vol water. Wat een kracht, we worden er stil van. Begeven ons naar de diverse uitkijkpunten en laten ons afkoelen door de verstuiving die er vrijkomt. Omdat dit op een drielandenpunt ligt besluiten we het ook vanaf de andere kant te gaan bekijken. De dag erna reizen we met de bus naar Argentinie en wat gaat het plots eenvoudig, bus in, paspoort check, stempeltje, op hoek in Argentinie eruit gezet, andere kant van de straat andere bus in en met uurtje staan we voor het natuurpark en dus ehh zonder pesos.. En de pinautomaat is binnen. Met Kim haar vloeiende spaans (of haar ik wil NU naar binnen looks) mag ze in het park wat pesos halen en we zien via allerlei paden de watervallen vanuit andere hoeken en de grootste vanaf een rand. Zeer indrukwekkend. Zuigen alle indrukken op om niet meer te vergeten. In Foz is er verder niet zoveel dus we verdiepen ons in het lokale eten. Gaan de tentjes af waar je als buffet mag opscheppen. En Mike gaat de verschillende bonen, feijao, verkennen en hier flink los op. Omdat er geen aparte kamers meer te regelen zijn slapen we onder aparte lakens.. Mike wil nog een dagje naar een van de grootste stuwdammen te wereld die hier gebouwd is en eens kijken hoe dat nu is duurzaamheid versus natuur maar hoe gek ook, we hebben de tijd er niet voor. In het arrangement zit een vlucht terug naar Sao Paolo, maar we komen erachter dat we liever naar de oostkust willen. We beginnen handig te worden in het verplaatsen. Reizen met de bus kan hier alle kanten op en is goed geregeld. We pakken een bus naar Cascavel, reizen via een mooi glooiend groen landschap om paar uur later in een soort van snelweg hotel neer te strijken. Is wat minder en zitten soort van vast hier. Volgende dag reizen we verder naar Laranjeiras do Sul. Een klein dorpje wat een leuke indruk geeft van hoe de mensen hier hun ding doen en het er aan toe gaat. Spreken in een ijssalon een Braziliaan die goed engels kan en ons in alle rust van alles vertelt. Op zijn aanbeveling eten we s´avonds bij een tentje met soort van bbq op tafel, picanha. Verblijven volgens ons ergens bij een gezin thuis met wat extra kamers en na een korte nacht en koude douche met de bus verder naar Guarapuava, volgens de indianen de gekke wolf. Wandelen hier wat rond en genieten van de lokals en het kerstgevoel dat hier ontstaat. Aanvankelijk wilden we direct doorreizen maar de bus was vol. Blijven nachtje en met dank aan Ruud en Lies hier heerlijke gegeten, bolinho do bacalhau en cinxanha de siri en geproost op hun 40-jarige huwelijk! Dagje erop nemen we een flinke busrit naar de oostkust en belanden we in Balneario Camboriu. Een busrit om snel te vergeten, rijden weliswaar door een prachtig landschap maar de chauffeur moet op tijd thuis zijn voor de voetbal ofzo. Kijken om ons heen, stoeien in het hotel omdat reservering niet is aangekomen en vallen brak in ons bedje. De dag erna ontwaken we en wat blijkt, we zitten in Rio madurodam... en pff wat is het warm hier, nog voor het middag is, is het 38 graden, zwemmen!... Inmiddels iedereen hier in de sferen van kerst. Maken ons op voor de busrit naar Fred en Khushi om daar kerst te vieren. Feliz Natal voor iedereen in NL!
Heel veel liefs!