Halong Bay

Zo...das best een tijdje geleden dat ik een bericht heb achterlaten...Inmiddels zijn we, mijn backpack en ik alweer ruim 5 weken op pad. 20 verschillende hotels verder. Je zou mijn ruggetje eens moeten voelen...En natuurrampen die mij achterna reizen. Gister vernomen dat er flinke overstromingen zijn in Nha Trang ,Danang en Hue, waar ik nog geen 1,5 week geleden was. Dus thuisfront, als de kaarten niet aankomen dan drijven ze nu op zee...duurt t dus wat langer...
Ook alweer de nodige levenservaringen rijker in wat weekjes buitenland, en dan niet eens zozeer de stijgende gradatie koolmonoxide in mijn longen maar de dingen die je in het leven ziet.
Anyhoes er ligt hier werkelijk een boek met aantal bladzijden voor me van de belevenissen van de laatste 10 dagen. Ik zou zeggen zet maar een pot koffie dit keer. Denk trouwens dat ik het verhaal maar in 2en splitst want anders wordt het nacht werk en dit toetsenbord werkt ook niet mee...

We schrijven 9 oktober, laatste dagje Hue, ontbijtje aan de overkant. Komt een VN dame tegenover me zitten. Kletsen wat, plots schrik ik op..over 15 minuten komt de taxi. Dus uitchecken. Ze wil mee..ga je toch mee. In hotel wil ze douchen, heeft open bus ticket van Ha Noi naar HCMC (zegt ze) Ga je gang, ik roep dat ik ga uitchecken..got to go..zooi in backpack gedropped en go.
Voordat ik het weet is ze weer beneden en wordt ze net zo plakkerig als het weer. De taxi komt en ze stapt ook in..huh?? Ze zegt dat ze met me mee gaat naar Ha Noi. Lekker slim zeg ik, kom je net vandaan...Ze wil mee..Ik zeg..nee jij HCMC, ik Ha Noi en ik alone...nou, die moest ik echt bijna de taxi uitduwen...Hue rustig klein vliegveldje, 1 baantje, dus gassen voor die Airbus. Super met het vliegtuig, nog geen uurtje, vliegen langs de kustlijn. In Ha Noi met minibus richting stad (45 min) Echt oppassen want dat kan voor 2 dollar, maar je wordt zo snel genaaid doordat je niet weet waar je moet zijn en ze net doen of ze je niet begrijpen en gewoon in andere bus douwen. Ik kletst wat met Italiaan, die al stuk meer gefrustreerd is van de VN rippers dan ik. Hotels zijn duur en het is niks, eerste keer dat ik van hotel naar hotel wandel, waren al niet gedropt op punt dat de bedoeling zou zijn..tja t is maar waar de provisie het meest oplevert. Uiteindelijk worden we van de straat geplukt door iemand die wel wat weet, lopen dus maar mee en tja dit is wel wat. Ben al beetje verwend merk ik met de hotels langs de kustplaatsen. Wat een stad Ha Noi. Druk en straten zijn smaller, moeilijker orienteren, scooters op stoep dus op weg lopen...Dat wordt echt kaart mee anders vind ik na 2x links echt de weg niet meer terug.

Eerste dagje Hanoi eens op zoek naar iemand die camera kan repareren. Vol goede moed, vriendelijke mensen in hotel die wel adresje weten. Verschillende zaken af, zelfs een specialist die hem open maakt om te kijken wat voor soort connector erop zit. Helaas. Gaat niet lukken in Vietnam. De vriendelijke man rekent niet eens wat. Dan richting een meertje, zijn er diverse in Ha Noi. Waar de scooters omheen zoeven, toch wat rust langs het water. Lekker boekje erbij, wat om je heen kijken..Wordt aangesproken door 2 studentes die engels willen oefenen. Leuk intentieloos kletsen over van alles en nog wat. Voel dat ik die momenten echt voor de afwisseling nodig heb.
Koop een extra rugzak, dagrugzak is te klein en met komende excursies van paar dagen, toch echt meer dan 1, ok 2 onderbroeken mee en 1 paar sokjes en misschien zelfs wel t-shirt.
S'avonds betaal ik mijn excursies en men, wat heb ik de balen over die gozer, dat nepvriendelijke valt meteen op zijn plaats als hij plots rare wisselkoers hanteert, diverse commissies erop gooit en een dollar rekent voor een cola. Ik voel me weer eens genaaid. Maakt me echt teleurgesteld en ook boos. Met dit gevoel sluit ik de avond af en das niet lekker.

Ik word vroeg uit mijn bedje gebeld ter herinnering van de excursie. Tasje inpakken, backpack en ik scheiden hier (snik). Ik ga alleen verder. Trouwens ontbijt met boter flink over THT en dat proef je....
Behalve die boter die zwaar valt ook nog een zuur gevoel van gister. Ik kan me er niet makkelijk van afzetten, ik snap het ook niet...
Met busje flinke rit naar Halong Bay, 3,5 uur...De haven strekt zich voor ons...Men, wat een boten, wel 100..pfiieuw lekker toeristisch dit. Als een vloot die ergens een continent gaat veroveren varen we uit. Ik voer het commando vanaf het dek en hijs de piratenvlag...zou leuk geweest zijn..nee, ik tref een wat lastig lopende jongen waarvan ik vermoed dat het hollander is. Ja, en hij had aanvaring gehad met asvalt toen hij op de scooter zat. Ik heb trouwens al wat toeristen zien wandelen met krukken en in het verband vanwege die dingen...Marcel en Jeffrey, gezellig, verder nog wat stelletjes. Totaal van 12. Uurtje varen en dan legt de vloot aan. Heel mooi gezicht al die kleine eilandjes die oprijzen uit de zee. Bijna 2000. 1 van de 20 wereldwonderen vertelt Marcel mij.We bekijken een grot. Wel leuk. Die VNers zien er allerlei dieren en dingen in..tja...Hier kom ik Paula en Kris tegen die ik een week eerder vluchtig had gesproken bij een ontbijt in Hoi An. Daarna varen we weer een stukje en leggen we voor anker op een plek omringd door kleine eilandjes. We gaan kajakken..oeh, mijn ribje...Leuk onder kleine doorgang door van rots en daarna in soort meer tussen eilandjes. Heel mooi stukje natuur. Ook verbazend dat eilandjes zo groen zijn. Alles is rots en er groeit van alles. De avond valt zoals gewoonlijk vroeg, mooi gezicht met al die lichtjes, kleine maan, (die hier op zn kop ligt) en sterren. Gezamenlijk diner. Niet bijzonder, scheen ook luxe uitvoering te zijn..ik snap waarom...maar dat hadden ze niet vertelt...hmm zou ik daar wel voor betaald hebben..ohh hoor mij toch eens, ik word steeds sceptischer...Ik schijn met VN er in hut te slapen...huh? ik had toch een eigen hut besproken.. Ego van mij protesteert..zat toch nog in onderbuik..wil hard op dek gaan springen en boot laten zinken..aargghhh, gek word je ervan...
rustig mike, accepteren, best te overzien dit. wereld houdt niet op. het loopt nou eenmaal niet altijd zoals jij wilt. Wowie wat een inzicht (10 dagen later). Kletsen nog wat met de NL guys, biertje erbij..maar toch beetje suffe sfeer op de boot..Waar is de party? ideaal voor zo een lokatie..Voor we het weten is iedereen naar zn hut, de VNers liggen te pitten in de eet ruimte..In de verte zien we wat mensen swingen en we horen muziek. Biertje verder laten Marcel en ik kajak te water..heel stilletjes natuurlijk...laddertje uit..reddingsvesten aan..go..peddelen..In het pikkedonker langs alle boten op weg naar die partyboot. lol. Onderweg vinden we wat nep aussie dollars in het water, mooi, om het bier mee te betalen..Aangekomen stappen we aan boord. Blijkt australische groep te zijn van middelbare leeftijd en kijk ze eens feesten die mensen op ehh middelbare leeftijd, disco muziek erbij. We nemen een biertje, gezellig. Daarna proberen we nog een boot maar daar komen we niet op..dus taaien we maar af. Op de boot draait een generator voor het licht en ik zie het niet zitten om in die hut te liggen. Dus kussen mee en het dek op. Ligstoel en lekker turen naar de maan, de sterren, de eilandjes, de zee...en dan wordt je toch wel omvangen met een romantisch gevoel, dat je dit met een geliefde zou willen delen..Samen op het dek..alleen..helemaal niemand..wow..dit is dan echt alleen.. Ik doezel lekker weg om door de aanwakkerende wind en de regendruppels gewekt te worden om 03uur..toch maar de hut in..en nee, niet met die geliefde uit mijn dromen maar naast die VN gozert...

Word niet echt uitgerust wakker. Varen al vroeg weer verder op weg naar een bewoond groot eiland Cat Ba. Stap in mini busje en er komen nog 3 amsterdammers bij zitten. Ruud, Lesley en Milco, leuke relaxte gasten. Rijden 5 minuten en stappen dan uit voor trekking.. Gids Long wijst naar een berg met uitkijk toren.. Daar gaan we naar toe, en relax zegt hij, dit kan gewoon op je slippers.. Het begint inderdaad relaxt maar al snel wordt het steiler, het heeft geregend, dus wat glijden door de modder met mijn nieuwe puma's. Dan houdt het soort van pad op en wordt het klauteren over stenen. Erg mooie omgeving, dwars door een bos. Voor de meeschrijvende liefhebber, natuurpark Ca Be bevinden we ons. Bovenop de berg wacht ons een waanzinnig uitzicht. Allemaal bergen om ons heen, groen, de stite en rust wat het uitstraalt, niet te beschrijven. De toren is erg roestig en gezien de open trap en het bord max 5 mensen..nou nee. Was flink zweten, maar t-shirt is nog wit (goed ook is enige) en ehh..puma's originele kleur niet te herkennen. We nemen een ander pad naar beneden en daarna is het even wachten op een VN stel, we kaarten wat met 2 VN jochies en krijgen uiteindelijk toch in de gaten hoe het spel gaat. en nee geen geld lichter.. We nemen de minibus naar de andere kant van het eiland. ff liggen...Val in diepe slaap en kan mezelf amper wakker maken 1,5 uur later. Wil toch nog ffies dorpje zien. Op de boulevard kom ik Paula en Kris weer tegen. We maken een wandeling over het strand en via een trap boven de zee aan de rotsen (niet kijken naar de ophanging) lopen we naar een ander strand. Na het eten met de amsterdammers de kroeg in, pakken disco..hmm 15 mensen..daarna treffen we de andere nederlanders in een andere kroeg. toppie avond.

Half 8 staat gids Long op mijn deur te rammen of ik eindelijk kom ontbijten...ehh tuurlijk. Mooi weer vandaag, beter dan dag ervoor, toen was het wat nevelig. Op het dek in het zonnetje lekker varen. Koppie heeft wel wat moeite om mee te doen. Verfrissende duik van het dek in de zee helpt. FF schreeuwen, boot van amsterdammers komt langs. De gids gaat ook nog even te water, maar had ie zelf niet verwacht, zijn intelligente brilletje zinkt. Oeps, kost 5 ton, zegt ie. Vind het toch wel sneu dus zamel geld voor hem in. Dan lunch in Halong Bay en 3 uur terug met de mini bus..achterin...om soms lekker gelanceerd te worden. Wel gezellig met vader en zoon uit Tilburg, en ja Ruud, van de naam Krol hadden ze wel eens gehoord...alleen of het de womanizer uit Tilburg was konden ze niet zeggen :-)
Eet in Ha Noi op de straat bij klein tentje.. is echt zo leuk, en men wat een heerlijk eten wordt er uit dat inimienie keukentje getoverd.

Hier laat ik het maar even bij. excursie naar Sapa komt in het volgende verslag.
Wil nog even reageren op anoniempje die berichtje heeft achter gelaten. Dank je, ook voor het compliment en voor je energie. Volgens mij kennen we elkaar...zo voelt het thans.. (anders had je je naam wel vermeld :-) ) leuke vragen om eens op in te gaan.
Er is niet echt 1 reden waarom ik hier ben, het zijn er wel een aantal. Voor mij de meest belangrijke is dat ik graag wil zien hoe mensen aan de andere kant van de wereld leven. Ik ben groot gebracht en opgevoed met rijkdom, altijd te eten, huis, licht, verwarming, overladen met materie, stress, meerennen met iedereen in dat kikkerland en druk maken om dingen waarvan ik niet weet of ze belangrijk zijn..bijna nooit dus...Ik ken alleen de dingen die de westerse maatschappij mij geleerd heeft. Ik wil ontdekken hoe de mensen hier, 10000 km verder, die anders zijn opgevoed, in andere omstandigheden in het leven staan. Ik ben ook wel op zoek naar hoe mensen hier met elkaar omgaan. Hoe de mensen naar het leven kijken.
Een andere reden was dat het al jaren wel eens opborrelde in die grijze massa en door de bizarre gebeurtenissen in mijn leven vorig jaar de druk in mijn ik alleen maar groter werd om te ontdekken wie ik ben, wat ik wil, en ook dit alleen doen, waar loop je tegen aan, angsten, uitdagingen, dingen ondernemen, jezelf vermaken, alleen zijn, wat zijn spiegels en ken ik die van mezelf? Zelfinzicht. In holland krijg ik daar niet de kans voor vind ik omdat er constant afleiding is. En de mogelijkheden werden ook wel voor me gecreeerd waardoor het op den duur naar je toekomt.
Ook mijn interesse voor het boeddhisme wilde ik wat meer uitdiepen in de hoop dat hier in de praktijk te zien. Cultuur en geschiedenis, nooit in mijn lijstje gestaan, merk dat ik het wel leuk vindt om te doen maar geen hoofd doel. haha, was denk al 25 jaar niet in museum geweest en mijn ouders moesten me er vroeger aan mijn haren mee naar toe trekken...
Wat het zelf met met doet? Nou, na 5 weken rijst en noodles, 100 weigeringen per dag voor motorcycle, massage, hot VN woman, boom boom, cyclo, marihuana (zeg maar de paar engelse woorden die elke VNer beheerst) , 1kg koolmonoxide per vierkante kilometer, de 20 miljoen scooters, zich nit drukmakendee claxonerende allesetende mensjes van max 1,70..Constant op je hoede te moeten zijn voor rippers en dan nog de mensen die je met geld proberen te naaien...
Ik merk dat dit land me toch wel tegen valt. Ik leef kennelijk toch in een droom...had verwacht dat mensen die weinig hebben veel meer bezig zouden zijn met hun innerlijk en niet met het bevredigen van hun zintuigen. Meer voor elkaar, meer liefde te zien in alle vormen en minder naar de buitenwereld toe. En het is alles behalve dat. Alles draait hier om geld. Vriendelijk ja, maar altijd met de intentie voor geld, dus in mijn vocabulaire nepvriendelijk.. En als toerist ben je een prooi. Het maakt ze geen moer uit dat ze daarin de toeristen industrie een negatief beeld geven (a la turkije vind ik) het is korte termijn, pakken wat je pakken kan.
ik probeer me erin te verplaatsen hoe ik zou zijn, is nauwelijks voor te stellen, maar toch kan er moeilijk begrip voor opbrengen. En das nog niet eens het belangrijkste. Ik mis hun geweten. Om iemand die zijn eerste stap in Vietnam zet, moet wennen aan de drukte en het geld een taxirit laten te betalen van 50 dollar ipv 5. (niet ik by the way) Dat gaat er bij mij niet in. (ok, doen ze in amsterdam en londen ook) Ik vind het eigenlijk net zoals bij ons..alleen de omstandigheden zijn anders..Wij zijn nu nog welvarender, infrastructuur, kennis. Het land is prachtig, groen, mooie kustlijn en er zijn veel mooie dingen te zien. Maar ik kijk ook naar andere dingen en die hebben voor mij meer waarde nu....maar dit is pas landje 1..dus niet ontmoedigd...next week gaan we de volgende ontdekken. En als ik heel eerlijk ben maakt me dat zelfs wel wat verdrietig..Een teleurstelling, omdat ik graag anders hoop te zien en van ze te leren.....

Of iedereen het zou moeten doen. Ik zou het iedereen zeker aanraden. Ik ben best veel op mezelf hier, doe ik ook bewust. Zet je tot schrijven, nadenken en inzichten van jezelf, (waarvan je vele allang weet) en uiteraard ook uitgebreid relaxen. Het leert je onafhankelijk te zijn, leren omgaan met irritatie, situaties aanpassen die je niet kunt voorzien of juist moet aanpassen omdat jouw manier niet kan, jezelf vermaken en dingen ondernemen in je eentje. En dingetjes waar ik me in holland nog wel eens suf door voelde. Alleen een excursie doen, alleen in een cafe zijn (vind ik nog steeds lastig trouwens), alleen in een restaurant. En natuurlijk dag in dag uit alleen zonder vertrouwde mensen om je heen en die je lief hebt. Zonder internet (en mp3 speler) zou ik het ook een stuk moeilijker hebben.
Echt respect voor de backpakker van 15 jaar geleden. Die moest het wiel uitvinden. Nu internet,
je tikt wat in en het rolt eruit, lonely planet...t wijst zich eigenlijk vanzelf.