Last but not least...

Het laatste verslag...De laatste belevenissen van mijn reis naar Zuid Oost Azie.. :-( We zetten onze weg dus voort naar de grens van Laos. Samen bepakt in een taxi met 2 chinese meiden en een Laotiaans stel. En wat gaat het weer hard, zelfs als we het asfalt verlaten voor de onverharde weg, dwars door de jungle, met tal van bochten geen zicht en enkel een toetertje om te laten weten dat je eraan komt zetten. Bij de grenspost is niks. Een houten schuur en een slagboom. De chinese meiden hebben geen visum...Dat was ze helemaal ontgaan en hoe suf ook, je kunt hier niks regelen. 500 meter verder is de Lao controle post en ik probeer daar nog wat voor ze te regelen maar het lukt niet. Ze moeten helemaal terug naar Phnom Penh..das balen. Moet trouwens bij beide posten een dollar betalen.. ik zeg waarvoor, voor de stempel, wat gebeurt er met dat geld dan...geen antwoord.. wil het recht weer eens in de strijd gooien... 8-) zo gaat dat nou eenmaal hier..laten gaan..Ik wacht een tijdje totdat er voldoende mensen zijn om een mini bus vol te stouwen en we rijden naar Ban ben t ff kwijt. Stappen daar op longtail boot en varen 10 minuutjes over de mekong naar Don Det. Overal om ons heen eilandjes en groen. wow, heel mooi hier. Aan wal loop ik het pad af en overal staan er houten huisjes. Kijk wat rond en huur voor amper wat een hutje. Zicht op rivier, hangmat..dit is het! Fiets in de middag het eilandje rond, vraag nog om slot, maar doet haar lachen..dit is een eiland..ahum, ok. Begeef me aan het eind van de dag naar andere kant eilandje om zon te zien ondergaan, wat een rust, wat een uitzicht. Raak daar aan de praat met NL dame van 60 die in haar uppie rondtrekt, huis en haard is thuis, ze wilde na haar pensioen 1 keer in haar leven zoiets ondernemen. stoer! Eenmaal donker en das donker hier nog even wat lezen om over te schakelen op de kaarsen want half 10 stopt de generator ermee, niet dat je daar wat aan had, enkel lampje op je veranda.. Weer zie je door de donkertje zoveel sterren met die mooie witte waas erlangs.
Verblijf hier 3 daagjes. Eerste keer dat ik in een huisje zit zonder water, elek en toilet. Net kamperen. Ook geen fan dus, maar het werd zelfs fris in de nacht en greep in donkerte nog naar iets van wat me warm kon houden. Ook voor de eerste keer gehurkt poepen in een gat. Das wennen en leuk gezicht kan ik je zeggen :-D Pak fiets, onverharde weg en veel met keien..nog geen kwartier onderweg en...lekke band..terug, nieuwe fiets, nieuwe poging. fiets aangrenzende eiland Don Khon rond, stuk groter. Neem in de namiddag nog bootje die me langs eilanden vaart en naar grotere open water plek. Hier komen de dolfijnen luchthappen. Je ziet ze inderdaad, maar enkel in de verte dus klein. S'avonds is er een beach party. Ga er maar gewoon tussen zitten, rondom kampvuur, dance muziek erbij. Leuk sfeertje maar van dansen komt het niet.
Na deze dagen verplaats ik me naar het grootste eiland Don Khong, en dat valt wat tegen, heel anders enkel guesthouses..blijf hier maar 1 dagje om daarna naar Pakse te gaan, maar volgestopte minibus stopt ook in Champasak. Stap hier uit. Verblijf hier 2 dagen, bezoek oude tempel ruines op heuvel met super uitzicht en zoek geregeld de hangmat op om lekker langs de mehong te hangen. Dan pak ik de boot naar Pakse en das niet gemakkelijk met de lage waterstand. Vindt wat sober guesthouse maar voor 2 dagen best te doen. Huur dag een scooter met doel Botaven plateau. Denk dat wel te vinden met mijn richtings gevoel...Beland eerst bij een rivier in afgelegen berg gebied. Terug naar hoofdweg rijd ik door glas scherven en denk nog...zo hier moet je echt geen lekke band krijgen. Das vragen om een uitdaging en nog geen 100 meter verder slinger ik van links naar rechts omdat er totaal geen lucht meer in mijn achterband zit. Vol in de zon, niks in de omgeving, geen kip op de weg..wat doe je dan. ANWB? Ik bel de wegenwacht in NL...dus ff niet he..begin maar te lopen met dat looie ding aan mijn arm. Na tijdje kom ik 2 scooters tegen en wat een volk. Hij gebaart me te keren, dus dat doe ik maar. Na 50 meter stoppen ze en wachten op me. Een lichtgewicht dametje neemt plaats op mijn scooter en ik op de hare en we tuffen zachtjes naar een plek met wat hutjes. Een daarvan zie ik een pomp buiten staan dus dat is de lokale bandenplak toko :-~. Ik word in een hangmat gestuwd met glas water en een vrouw gaat mijn band plakken. wowie, doet ze met een strijkbout.. Kijk mijn ogen uit natuurlijk naar dit spektakel wat deze jonge dame klaarspeelt. Na half uurjte weer op pad om na 100 meter weer te keren omdat ie weer leeg is. Tja banden plakken zoals mijn Pa vroeger deed das andere koek dame.. poging 2. Ondertussen weet heel het dorpje dat die farang pi ba ballonnen heeft en hordes kids komen me opzoeken... Maar dan werkt het en zetten we de reis voort. Na uur tuffen beland ik bij mooie plek met waterval, eet lunch, maar geen botaven plateau. Zie ook geen bergen meer, ik vraag het maar niemand kent het..en borden...tuurlijk.. Het wordt al later en wil voor donker thuis zijn dus keren huiswaarts en volgende keer toch maar eens vragen.. De dag erna is het tijd om me weer richting Thailand te begeven. Ik kan dat luxe doen met airco touringcar voor 8 dollar tot Ubon, maar het lijkt me wel leuk om dat als afsluiting echt backpack te doen en op eigen houtje. Neem dus tuk tuk naar markt. Kiezen met 20 man proppen in sawngthaen (grote tuktuk) of shared taxi. Neem taxi, al moet je wel wachten tot er voldoende mensen zijn, wil hem al bijna afkopen, maar nee, gewoon zitten als Aziaat en wachten, zo doen ze dat hier. Uurtje verder zitten we vol en gieren met die jaren 70 bak hortend en stotend en nog hard ook naar de grens. Stempeltjes halen, aan je getrokken voor vervoer naar Ubon..30 dollar, das lachen met jullie. Loop grens over en loop naar busstation. Neem sawngthaen naar Philon (2$) echt slakkegang gaat ze met dat ding en daar staat ouwe rammelbus te wachten die me voor 2$ naar Ubon Ratchathani brengt. Vriendelijke chauffeur dropt me nog op station ook en koop kaartje nachttrein Bangkok. In Ubon wil ik gaan lunchen maar geen restaurant te vinden, uiteindelijk stap ik bij lerares wetenschap in auto die me naar tentje brengt. ahh lekker thais eten, eet grote vis soort bepekeld en gegaard op BBQ met spicy papaya salade en sticky rijst. Op zn thais, smakkend en met handjes en voeten. Doe nog wat internet om tijd te doden en dan de trein in. Heerlijk vind ik het reizen met de trein, hobbelig en rumoerig en langzamer dan de bus, maar mag de pret niet drukken. 6 uur in de ochtend, weinig geslapen, sliep boven en dan fel licht in bekkie...rijden we het al warme Bangkok binnen.. zie nog jassen ook...in het station moet ik echt rennen, want moet toch wat lossen..en wilde het die thaien niet aandoen in de stilstaande trein op het station..Nestel me weer in de buurt van Khao San. Mijn laatste daagjes van mijn reis spendeer ik in deze wereldstad. Ben naar Chinatown geweest voor chinees nieuwjaar, maar daar was weinig van te merken. Avondje gaan stappen in Sukhumvit waar ik met Ruudje geweest was. Ja Ruud, soi 7 de beergarden ben ik ook geweest. Dansen in nachtclub Nana, wowie.. :-O. Leer lange Thaise, Nam, kennen en die zie je eigenlijk niet lange vrouwen, dus is het wel een vrouw.... Hang dagje rond in Lumpini Park, mooi park midden in de stad, super het groen in combinatie met de hoge kantoor torens. Allemaal mensen die hier in de namiddag komen sporten. Reis nog wat met de metro en skytrain de stad door, pak filmpje in bios en ontdek hier ook de bus. Voor nog geen 10 cent rijd je de stad door, alleen waar stap je uit..En verbazingwekkend, ik heb herkenningspunten in deze stad en weet aardig welke kant ik op moet. En tuurlijk shoppen, bezoek de grootste weekendmarkt van Bangkok, 20000 kramen, je weet niet wat je ziet, mijn moedertje zou hier 48 uur achter elkaar kunnen rondlopen en shop nog wat rond in de grote winkelcentra. Nu de allerlaatste daagjes, nog wat afspraken ook hier dus gewoon keuzes maken om laatste tijd te vullen....
En daar zijn we dan... 5 maanden verder, ruim 100 hotels met 100 verschillende matrassen, oef rug, waarvan ik er zelfs een verdenk op beestjes. Busritten, waarvan sommige echt niet voor herhaling vatbaar, al lag dat meestal aan de chaffeur, vliegreizen met propellor vliegtuigjes, de treinen in Azie welke langzamer zijn dan de bus trouwens en dat verklaart de busrit weer :-p. Gepoept op alle manieren die je maar kunt bedenken en ook op allerlei soorten toiletten. Geleerd te zitten als een Aziaat, is nog oefenen maar als je het eenmaal kunt, top.
En tuurlijk de Aziaatische vrouwen...Die hebben me toch ook wel wat kanten laten zien, oppassen of het wel een vrouwtje is, maar als het zo is, de vriendelijkheid, zorgzaamheid, attentheid, mooi en strakke figuurtjes..die kunnen je hartje zeker sneller laten kloppen..als ik ooit nog eens emigreer...dan is het alleen :-D
Genoten van al het lekker eten wat al deze landen te bieden hebben, eens kijken of ik dat met mijn nieuw gekochte hakmes hier en de kooklessen hier ook in NL in de praktijk kan brengen. Benieuwd of ik ook dezelfde smaak aan de Pad thai of Red curry kan geven.. Voldaan van de pepers zodat ik het eerste jaar totaal schoongebrand ben van binnen en alle parasieten hier kan achterlaten.
Duizenden kilometertjes afgelegd, weer eens anders dan altijd maar doen via de NL snelwegen. Veel indrukken opgedaan. De mensen in de diverse landen, hun manieren en gewoonten, ik hoop dat de waterstraal in de wc nog eens overwaait..er is geen betere manier om de verbranding van pepers te verzachten als het zijn uitgang heeft gevonden... hun omstandigheden, hun cultuur en ook zeker indrukken opgepakt van hun gevoel en leven. Een heel bijzondere levenservaring. Veel gezien, geleerd en bijzonder om dit alleen gedaan te hebben. Alle gemoedstoestanden wel gehad de afgelopen maanden, niemand behalve ik en mijn backpack waren er dus zelf mee moeten dealen... Heeft me veel verteld over mezelf en heb flink mezelf gezien. En ook inzichten gegeven waar ik in het hollandse landje toch wat mee wil gaan doen. Vol met frisse ideeen ga ik dan ook weer terug en de Nederlandse structuur tegemoet.
Ik wil jullie allemaal bedanken voor alle lieve mailtjes en berichten de afgelopen maanden. Hartverwarmend is het kan ik zeggen en heeft me diep geraakt. Je zit hier toch alleen en zonder dit medium is het een heel andere reis. Ik heb daar erg van genoten en het zegt veel over de band die ik met jullie allen heb. Dank daarvoor en fijn jullie straks allemaal weer te zien in Nletje.

Liefs Michael